fot. NASA
Czy Słońce jest wyjątkową gwiazdą, czy "przeciętniakiem"? W jaki sposób eksplozje słoneczne i gwiezdne wpływały na klimat i środowisko życia wczesnej Ziemi i podobnych do niej egzoplanet?
Odpowiedzi na te pytania mogą otworzyć drogę do wyjaśnienia niezwykle istotnego pytania nurtującego współczesną naukę: Czy nasza planeta jest przeciętną skalistą planetą, czy też niezwykłym skalistym ciałem pełnym życia i odstającym od reszty Wszechświata? Jakie procesy fizykochemiczne są wymagane, aby planeta nadawała się do zamieszkania?
Objaśnienie tych fundamentalnych zagadnień będzie można poznać podczas wykładu The Intimate Life of Giant Stellar Eruptions and Signatures of Habitable Worlds, który, w ramach IAU Symposium 388, przeprowadzi prof. Władimir Airapetian, astrofizyk w Heliophysics Science Division (HSD) /NASA's Goddard Space Flight Center, pracownik Uniwersytetu Amerykańskiego w Waszyngtonie i Uniwersytetu w Kioto.
Prelekcja odbędzie się 9 maja o godzinie 18.00 w Auditorium Maximum UJ.
Udział w wykładzie jest bezpłatny, wymagana jest jednak rejestracja pod adresem e-mail:
popular-lectures@oa.uj.edu.pl
Profesor Władimir Airapetian jest głównym badaczem projektów: NASA NExSS pod nazwą „Mission to Young Earth 2.0”, projektu NASA Exobiology dotyczącego zapoczątkowania życia na wczesnej Ziemi i Marsie, projektu NASA TESS, NICER, HST, XMM-Newton i Swift „Evolving Lives of Young Suns”, członkiem International Space Science Institute, NExSS i Prebiotic Chemistry and Early Earth Environments (PCE3) NASA Astrobiology Research Coordination Networks. Profesor Airapetian jest również członkiem zespołu kierowniczego Sellers Exoplanet Environment Collaboration (SEEC). Kieruje interdyscyplinarnym zespołem heliofizyków, astrofizyków, naukowców planetarnych, chemików i biochemików z NASA Goddard, University of California w Berkeley, University of Colorado w Boulder, Lockheed Martin Space Laboratory, NASA Langley, Kyoto University, JAXA i Tokyo Tech, którego zadaniem jest zrozumienie, w jaki sposób tworzą się ekstremalne zjawiska pogodowe z aktywnych gwiazd i jak wpływają na fizykę i chemię siedlisk egzoplanetarnych.
Prof. Władimir Airapetian uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie fizyki na Uniwersytecie Państwowym w Erywaniu oraz tytuł doktora astrofizyki teoretycznej w Obserwatorium Astrofizycznym Byurakan w Armenii. Ma ponad 25-letnie doświadczenie w astrofizyce teoretycznej, heliofizyce i astrobiologii. Profesor Airapetian specjalizuje się w modelowaniu MHD wiatrów słonecznych i gwiezdnych, ekstremalnych koronalnych wyrzutów masy z obecnego i wczesnego Słońca oraz ich wpływu na ziemską magnetosferę, jonosferę i termosferę. Jego najnowsza działalność naukowa obejmuje zastosowanie najnowocześniejszych wielowymiarowych modeli heliofizyki do symulacji środowisk aktywnych gwiazd i analogów młodego Słońca w celu zrozumienia ich wpływu na atmosferę wczesnej Ziemi i Marsa oraz skalistych egzoplanet. Badania te położyły podwaliny pod koncepcję inicjacji cząsteczek biologicznych na wczesnej Ziemi i prawdopodobnie młodych egzoplanetach oraz rozwiązanie paradoksu słabego młodego Słońca. Koncepcje te są obecnie badane w jego laboratorium EPIC (Exoplanetary Particle Irradiation Chemistry) w NASA GSFC.